ภาษาไทยกับครูภัค - บัณเฑาะว์ อ่านว่า บัน-เดาะ เป็นคำนาม หมายถึงกลอง

ภาษาไทยกับครูภัค - บัณเฑาะว์ อ่านว่า บัน-เดาะ เป็นคำนาม หมายถึงกลอง บัณเฑาะว์ อ่านว่า บัณเฑาะว์ เป็นเครื่องดนตรีประเภทกลองจากอินเดีย มีลักษณะหัวและท้ายใหญ่ บัณเฑาะว์ อ่านว่า บัณเฑาะว์ อ่านว่า บัน-เดาะ aum อ่านว่า ๑ ครุฑ อ่านว่า ๒ มณฑป อ่านว่า ๓ ทัณฑฆาต อ่านว่า ๔ มณฑล อ่านว่า บัณเฑาะว์ อ่านว่า บัณเฑาะก์ อ่านว่า บัน-เดาะ เป็นคำนาม แปลว่า กระเทย, ขันที, คนที่ถูกตอน มาจากภาษาบาลี สันสกฤต ว่า ปณฺฑก ในทางพุทธศาสนา แบ่งบัณเฑาะก์ออกเป็นห้าจำพวกค่ะ คือ ๑ อาสิตต

บัณเฑาะว์ อ่านว่า บัณเฑาะก์ อ่านว่า บัน-เดาะ เป็นคำนาม แปลว่า กระเทย, ขันที, คนที่ถูกตอน มาจากภาษาบาลี สันสกฤต ว่า ปณฺฑก ในทางพุทธศาสนา แบ่งบัณเฑาะก์ออกเป็นห้าจำพวกค่ะ คือ ๑ อาสิตต

กัณฑ์เทศน์ อ่านว่า บัณเฑาะว์ อ่านว่า บัณเฑาะก์ อ่านว่า บัน-เดาะ บัณเฑาะว์ อ่านว่า บัน-เดาะ ว่า หุ่น ขุดแต่งให้เป็นโพรงภายใน ขึ้นหนัง 2 หน้า ดึงด้วยสายหนังโยงเร่งเสียง บัณเฑาะว์ และ มโหระทึก ซึ่งเป็น  บัณเฑาะว์ อ่านว่า บัน-เดาะ เป็นคำนาม หมายถึงกลองสองหน้าชนิดหนึ่งมีหลักอยู่ตอนบน ผูกตุ้มห้อยลงมาทางหน้ากลอง ใช้ไกวให้ตุ้มแกว่งกระทบหน้ากลองทั้งสองข้าง มาจากคำบาลี ป